Οι συγκινήσεις.

Στην αρχή ήταν το χάος.
Μετά γεννήθηκα εγώ, μονάχος, σ’ έναν κόσμο ραγισμένο
μ’ έναν κουρελιασμένο Θεό που γύριζε από πόρτα σε πόρτα
ζητιανεύοντας την ύπαρξή του.
Ύστερα γίναμε ξαφνικά δυο. Φιληθήκαμε
Κι άρχισε να σκοτώνει ο ένας τον άλλον.  Τ. Λειβαδίτης.

 Καί πάντα ἀπ' τό Θεό μας Μιά κλωστή μονάχα μᾶς χωρίζει Πού τύφλωση καί θάνατο Σημαίνει ἄν θά τήν κόψεις.
Γ.Ρίτσος.


Οι συγκινήσεις όσο πάνε και πιο ουδέτερες γίνονται. Κλείνονται στην συμφιλιωτική ελαφρότητα. Στην υγρασία του άγραφου.

 Ίσως γιατί χρόνια τώρα έχει πάψει να μας πληγώνει κάτι, ίσως πάλι γιατί  η σιωπή δεν λογαριάζεται ως εγκατάλειψη, η κραυγή δεν βγαίνει, η ανημποριά κρύβεται, τα μάτια  δεν διερευνούν, περιμένουν το ζάπινγκ του τελεκοντρόλ, για να γλιστρήσουν  επάνω στις επιφάνειες.

Οι συγκινήσεις απεργούν εδώ και χρόνια  στο φορτισμένο διάστημα μεταξύ δύο ανθρώπων. Και αυτό γιατί  καταλάβαμε ότι οι  συγκινήσεις δεν είναι υπόσχεση, αλλά  είναι βεβαιότητα. Και  ο πολιτισμός μας τις βεβαιότητες τις πέταξε στους δρόμους να τις μαζέψουν τα βραδινά  απορριμματοφόρα.Μας έμαθε σαν καλό αφεντικό , να λατρεύουμε την εφήμερη διεκπεραίωση, όπου η συγκίνηση δε βρίσκει θέση. 

Οι συγκινήσεις είναι για τους νοσταλγούς, που άθελα τους γίνονται ποιητές της χρονικότητας. 

Οι συγκινήσεις είναι για τους  ψυχοπλάνους, που μονομανιακά διανυκτερεύουν στη τοτεμική αύρα της αίσθησης, που εγείρει την εσωτερική όραση.

Οι συγκινήσεις δεν έχουν τελευταίες αναλαμπές σαν τον φώσφορο γιατί έχουν τρυπώσει στο συμβολικό σύστημα και μας πολιορκούν όταν και όποτε τις αφήνουμε να αναπνεύσουν.

Τι να σου πουν όμως στο καναπές του ψυχοτεχνικού; (ψυχαναλυτή, ψυχοθεραπευτή, υποστηριχτή, κλπ). Εκεί αν δεν τις αφήσεις να βάλουν την σιωπή τους να χορέψει, αν δεν τους δώσεις την ποιητική άλω, μέσα από τη λέξη (αυτό κάνει πάντα ο καλός υποστηριχτής)   που  θα τους προσφέρεις  τον εαρινό υπαινιγμό, τότε μη περιμένεις τις  φωταύγεια  τους, αλλά να περιμένεις τη λογική των απειράριθμων κλισέ, όπου νομιμοποιούν το έγκλημα (το τραύμα δηλαδή που ψάχνει ο ψυχοτεχνικός) και ζητούν την συγχώρεση. (Αυτή θα την δώσει ή δεν θα την δώσει ο ψυχοτεχνικός).


Μήπως ήρθε ο καιρός να φύγουμε από αυτή τη συμφωνία της εσωτερικής θυσίας, και  των ουδετεροποιημένων στιγμών;

Απόστολος Αποστόλου.